فصل چهاردهم: معیار دوگانه در دفاع

«با وجود ضرورت یک نیروی شبه‌نظامی به درستی سامان یافته برای امنیت یک دولت آزاد، حق مردم برای نگهداری و حمل اسلحه، نباید نقض شود.»

متمم دوم قانون اساسی ایالات متحده

«آن تفنگ آویخته به دیوار آپارتمان طبقه کارگر یا کلبه کارگری، نماد دموکراسی است. این وظیفه ماست که مواظب باشیم همان‌جا بماند.»

جورج اورول

شما می‌توانید به میزان زیادی مشخص کنید اشخاص در بحث بر سر کنترل سلاح و متمم دوم بر مبنای دیدگاه‌شان نسبت به حکومت و نقشی که حکومت باید در زندگی ما ایفا کند، در کجا قرار خواهند گرفت. 

آنها که می‌خواهند حکومت را به منزله والدینی خیرخواه که در پی بهترین مصلحت ما هستند نگاه کنند، مایل هستند کاربرد اشاره متمم دوم به «شبه نظامی» را صرفاً متخصص پلیس و ارتش تفسیر می‌کنند.

برای آنها که حکومت را ذاتاً فاسد می‌پندارند، متمم دوم ابزاری است برای اطمینان از اینکه مردم همواره راهی برای دفاع از خود در برابر تهدیدات نسبت به آزادی‌های‌شان در اختیار دارند.

 و نیز کسانی هستند که به حکومت به چشم خیر یا شر نگاه نمی‌کنند بلکه صرفاً به عنوان یک موجود قدرتمندی می‌نگرند و همان طور که توماس جفرسون تأکید کرد باید «با زنجیرهای قانون اساسی از شرارت بازداشته شود.» از منظر این گروه حق حمل سلاح هیچ فرقی با سایر حقوقی که در قانون اساسی محفوظ است، ندارد. حقی که باید به منظور محدود کردن و کاستن از قدرت حکومت، حفظ و به گونه احتیاط‌آمیزی اعمال شود.

متأسفانه در حالی که این نقطه نظرات متفاوت به تلاش برای به کرسی نشاندن خود ادامه می‌دهند، حکومت آمریکا، آنجا که پای حقوق کلی آمریکایی‌ها در میان است، ذهنیت «آنچه می‌گویم انجام بده، نه آنچه انجام می‌دهم» را اتخاذ 

کرده است. 

این معیار دوگانه در هیچ جا مثل تلاش حکومت برای تا دندان مسلح کردن خود، مشهودتر نیست؛ در حالی که به هر کس که جرأت مالکیت قانونی اسلحه داشته باشد 

- چه رسد به استفاده از آن- به چشم مظنون می‌نگرد.

نکات فنی مالکیت اسلحه

در واقع، در حالی که «مالکیت» سلاح گرم در آمریکا هنوز از نظر فنی قانونی است، در اختیار داشتن آن می‌تواند موجب شود شما کنار کشیده شوید، تفتیش شوید، دستگیر شوید، در معرض همه روش‌های دیده‌بانی قرار بگیرید، بدون اینکه هیچ‌گونه جرمی مرتکب شده باشید، به عنوان یک مظنون با شما رفتار شود، به شما شلیک شود و کشته شوید. 

(اما، همین قاعده در مورد مقامات اجرای قانون، که از سرتا پا مسلح هستند و به ندرت به خاطر استفاده از سلاح‌های خود علیه افراد غیرمسلح حتی گوشمالی داده می‌شوند، به کار بسته نمی‌شود.)

به عنوان مثال در 2014 دیوان‌عالی ایالات متحده از استماع دعوای یک مرد اهل تگزاس که خانه‌اش صرفاً براساس این سوءظن که در آن سلاح‌های گرم قانونی وجود دارد، مورد ورود و یورش ناگهانی-ورود قدرتمندانه به شیوه گروه‌های سوآت- قرار گرفت، خودداری کرد. 

بدتر از این، پلیس مالک خانه را دچار وحشت کرده و از دریچه یک در چوبی مقاوم به روی او که قبلش به رختخواب رفته بود، آتش گشود.

اوایل همان سال یک مرد اهل فلوریدا که همراه همسر و بچه‌های خود از یک طرف مریلند به طرف دیگر سفر می‌کرد توسط یک افسر پلیس متوقف و درباره محل نگهداری سلاح سبک مجاز او، مورد بازجویی قرار گرفت. 

علی‌رغم اصرار این مرد که سلاحش را در خانه جا گذاشته است، این افسر قریب به دو ساعت خودروی این زوج را جست‌وجو کرد، این دو را همراه با بچه‌های‌شان، مورد تفتیش بدنی قرار داد و آنها را مجبور کرد که پشت یک خودرو گشت بنشینند. هیچ سلاحی پیدا نشد.

در 2011 یک مرد 25 ساله‌ اهل فیلادلفیا با یک پلیس مواجه شد، مورد تهدید لفظی قرار گرفت و به‌خاطر حمل اسلحه در ملأعام که در این شهر قانونی است، دستگیر شد. 

وقتی مارک فیورینو 1 تلاش کرد راجع به حقوق خود به موجب قانون توضیح بدهد، یکی از پلیس‌ها به او دستور داد زانو بزن وگرنه «شلیک می‌کنم». فیورینو بعداً بدون هیچ اتهامی آزاد شد.

پانوشت:

1- Mark Fiorino